Pantalons llargs Pantalones largos
A J.M. López-Picó
(poema de Joan Salvat-Papasseit)

Campaneta daurada
del meu carret de fira,
cavallet de cartró
de mig pam, tot pintat;
havem caminat tant pels camins
sense ira que ara ens cal reposar
i agrair nostre fat.

Ja no tornaré més fent osque! osque!
corrent a carregar amb palets
el teu quadrant de fusta.

Campaneta daurada,
tu em sabies content.
Ara em mena la gent
i tothora tinc justa
i sóc infant encara,
i no puc fer-ne esment.

Cavallet de cartró,
tu em sabies la joia:
si ara jugués a córrer,
què diria la gent...
Trobaran molt millor
que estimi alguna noia
tant si és bella com no
-cavallet tot pintat,
campaneta daurada-,
i que us deixi al terrat.
  
A J.M. López-Picó
(poema de Joan Salvat-Papasseit)

Campanilla dorada
de mi carrito de feria,
caballito de cartón
de medio palmo, pintadito;
hemos andado tanto por los caminos
sin ira que ahora hay que reposar
y agradecer nuestro destino.

Ya no volveré a hacer más ¡arre! ¡arre!
corriendo a cargar con guijarros
tu cuadrante de madera.

Campanilla dorada,
tú sabías que estaba contento.
Ahora me lleva la gente
y siempre tengo prisa
y soy niño aún,
y no puedo ni mencionarlo.

Caballito de cartón,
tú me conocías la alegría:
si ahora jugase a correr,
qué diría la gente...
Preferirán
que ame a alguna chica
tanto si es bella como si no
-caballito pintado,
campanilla dorada-,
y que os deje en la azotea.