D'un temps, d'un país De un tiempo, de un país

D'un temps que serà el nostre,
d'un país que mai no hem fet,
canto les esperances
i ploro la poca fe.

No creguem en les pistoles:
per a la vida s'ha fet l'home
i no per a la mort s'ha fet.

No creguem en la misèria:
la misèria necessària, diuen,
de tanta gent.

D'un temps que ja és un poc nostre,
d'un país que ja anem fent,
canto les esperances
i ploro la poca fe.

Lluny som de record inútils
i de velles passions,
no anirem al darrera d'antics tambors.

D'un temps que ja és un poc nostre,
d'un país que ja anem fent,
canto les esperances
i ploro la poca fe.

D'un temps que ja és un poc nostre,
d'un país que ja anem fent,
canto les esperances
i ploro la poca fe.

D'un temps que ja és un poc nostre,
d'un país que ja anem fent.
  

De un tiempo que será el nuestro,
de un país que nunca hemos hecho,
canto las esperanzas
y lloro la poca fe.

No creamos en las pistolas:
para la vida se ha hecho el hombre
y no para la muerte se ha hecho.

No creamos en la miseria:
la miseria necesaria, dicen,
de tanta gente.

De un tiempo que ya es un poco nuestro,
de un país que ya vamos haciendo,
canto las esperanzas
y lloro la poca fe.

Lejos estamos de recuerdos inútiles
y de viejas pasiones,
no iremos detrás de antiguos tambores.

De un tiempo que ya es un poco nuestro,
de un país que ya vamos haciendo,
canto las esperanzas
y lloro la poca fe.

De un tiempo que ya es un poco nuestro,
de un país que ya vamos haciendo,
canto las esperanzas
y lloro la poca fe.

De un tiempo que ya es un poco nuestro,
de un país que ya vamos haciendo,